Kot długowłosy – turecka angora

Ten nieduży lub co najwyżej średniej wielkości kot jest i silny, i pełen wdzięku, ma lekki kościec i jedwabistą sierść bez podszerstka. Kiedy kot się porusza, sierść faluje i lśni. Maść dowolna, z wyjątkiem maści orientalnych. Angory, w opinii hodowców, są energiczne, ruchliwe i szybkie w reakcjach. Do dziś pokutuje teoria, że pochodzą one od dzikiego kota manula – Tatarzy mieli jakoby udomowić dzikie koty i dotrzeć z nimi do Turcji. W rzeczywistości angory powstały na skutek mutacji, do jakiej doszło w izolowanej populacji kotów domowych w Azji Centralnej parę setek lat temu. Podobnie, jak u innych ras, angory białe z niebieskimi oczami bywają częściowo lub zupełnie głuche.

Jaka jest historia tej rasy kota?

Należy wiedzieć, że koty angorskie z Turcji znane były we Francji i Wielkiej Brytanii już w XVII wieku, ale dopiero sto lat później zauważono i opisano różnice między nimi a innymi długowłosymi kotami z Persji i Rosji. Na początku XX wieku koty angorskie niemal zupełnie wyginęły skutkiem silnego przekrzyżowania ich z innymi; zachowały się jedynie w Turcji. Mówi się, że uratowane zostały tylko dzięki wysiłkom ogrodu zoologicznego w Ankarze, choć to zapewne przesada. Faktem jest, że przywożone po II Wojnie Światowej do Szwecji, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych angory pochodziły wyłącznie z Turcji; hodowcy z tych krajów mają swe niewątpliwe zasługi w odtworzeniu rasy. W Wielkiej Brytanii rasa ta nie jest obecnie uznana, a jej miejsce zajmuje całkiem innego pochodzenia angora.

Oto zewnętrzne cechy charakterystyczne dla tej rasy kota:

1). Uszy – duże, wysoko osadzone, lekko zaostrzone na końcach.

2). Głowa – klinowata, o miękkich liniach, mała lub średniej wielkości.

3). Oczy – duże, owalne, trochę skośne.

4). Szyja – cienka, ładnie wygięta.

5). Tułów – długi, szczupły, ale dobrze umięśniony.

6). Sierść – delikatna, jedwabista, prawie bez podszerstka.

7). Nogi – długie, tylne dłuższe od przednich.

8). Ogon – zwężający się do grubej nasady do ostrego końca.

9). Waga – 2,5 do 5 kg.

10). Umaszczenia:

a). jednolite i szylkretowe: czarne, rude, niebieskie, kremowe, białe, szylkretowe, niebiesko-kremowe. Wszelkie inne maści jednolite i szylkretowe.

b). dymne: czarne, niebieskie. Wszelkie inne maści jednolite i szylkretowe.

c). cieniowane i sobolowe: srebrzyste cieniowane, srebrzyste szynszylowe.

d). pręgowane (klasyczne, tygrysie): bure, rude, niebieskie, kremowe, bure plamiste, niebieskie plamiste. Pręgowanie cętkowane i nakrapiane, wszelkie inne maści jednolite i szylkretowe.

e). srebrzyste pręgowane: srebrzyste. Cętkowane i nakrapiane, wszelkie inne maści jednolite i szylkretowe.

f). dwubarwne – wszelkie maści jednolite i szylkretowe z białym. Wszelkie maści i wzory z białym.

Dodatkowa uwaga – należy wiedzieć, że gen inhibitor obecny był w populacji kotów angorskich od dawna; w połączeniu z genem aguti dają one umaszczenia srebrzyste, czyli cieniowane, uznane przez CFA, ale nie przez TICA ani FIFe. Kiedy kot traci włos latem, srebrzyste podbicie staje się bardziej widoczne.